Wady postawy

Skoliozy

Skolioza idiopatyczna (SI) jest deformacją kręgosłupa zachodzącą w trzech płaszczyznach, o nie w pełni poznanej etiologii (przyczynie). Aby uznać skrzywienie za skoliozę, kąt odchylenia kręgosłupa oceniany na zdjęciu RTG według Cobba, musi wynosić co najmniej 10°. Częstość występowania skolioz o niewielkim stopniu rozkłada się po równo u dziewcząt i chłopców, przy większych kątach natomiast, proporcje zmieniają się w kierunku przewagi procentowej dziewcząt. Etiologia choroby nie jest w pełni jasna. Najczęściej skolioza idiopatyczna ujawnia się w okresie szybkiego wzrostu kręgosłupa. Pierwszym najczęściej zauważanym objawem jest asymetria wcięć talii, nierówna wysokość ramion lub odchylenie tułowia do boku względem miednicy. Specjalistyczna diagnostyka polega między innymi na badaniu klinicznym, pomiarze kąta rotacji tułowia w skłonie z użyciem skoliometru, oraz na ocenie deformacji na zdjęciu RTG kręgosłupa. W przypadku skolioz możemy mówić o poddawaniu jej terapii. Zależnie od kąta skrzywienia i prognozie co do ewentualnej progresji deformacji, w skoliozach pierwszego stopnia, zaleca się wykonywanie codziennych specjalistycznych ukierunkowanych ćwiczeń. W skoliozach drugiego stopnia, noszenie gorsetu korekcyjnego i wykonywanie ćwiczeń. W skoliozach trzeciego stopnia należy rozważyć zabieg operacyjny stabilizujący kręgosłup.

Plecy okrągłe

Plecy okrągłe (dorsum rotundum) to wada postawy ciała w płaszczyźnie strzałkowej, zlokalizowana w odcinku piersiowym. Charakteryzuje się nadmiernym uwypukleniem fizjologicznej krzywizny piersiowej (kifozy). Kifoza piersiowa w warunkach normalnych tworzy wygięty ku tyłowi łuk. Jej wielkość i ukształtowanie zależne jest między innymi od: predyspozycji genetycznych, wieku, typu budowy ciała, kształtu sąsiednich krzywizn, czynników emocjonalnych. Plecy okrągłe charakteryzują się ponadto spłaszczeniem górnej części klatki piersiowej oraz zmniejszoną ruchomością żeber (górnych) i stawów ramiennych. Wpływa to na zmniejszenie pojemności klatki piersiowej oraz ustawienie jej w pozycji wydechowej. Wadliwe jest również ustawienie narządów wewnętrznych. W wyglądzie osoby z plecami płaskimi można zaobserwować wysunięcie głowy i barków ku przodowi, odstawanie i rozsunięcie łopatek oraz zapadnięcie klatki piersiowej.

Plecy płaskie

Plecy płaskie (dorsum planum) to wada postawy w płaszczyźnie strzałkowej, której cechą charakterystyczną jest spłycenie lub zniesienie fizjologicznych krzywizn kręgosłupa oraz zmniejszenie przodopochylenia miednicy. U osób dotkniętych ta wadą obserwuje się także spłaszczenie klatki piersiowej, opadanie i wysunięcie barków ku przodowi. Pojemność i ruchomość klatki piersiowej zazwyczaj jest zmniejszona, a ruchomość kręgosłupa prawidłowa. Zmniejszenie naturalnych krzywizn jest procesem bardzo niekorzystnym, gdyż ogranicza funkcje amortyzacyjną kręgosłupa. Brak odpowiedniej amortyzacji wpływa na przeciążenia poszczególnych elementów kręgosłupa, szybsze ich zużycie i w konsekwencji powstanie zmian zwyrodnieniowych. U dzieci w wieku przedszkolnym plecy płaskie są zjawiskiem naturalnym, gdyż krzywizny nie są w pełni ukształtowane (sprawia to wrażenie pleców płaskich). W kolejnych fazach rozwoju powinny się zwiększać. Jeśli do tego nie dochodzi, mamy do czynienia z wystąpieniem wady. W tym przypadku wymagana jest korekcja.

Plecy wklęsłe

Plecy wklęsłe (dorsum concavum) to wada postawy ciała w płaszczyźnie strzałkowej, zlokalizowana w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Jej cechą charakterystyczną jest pogłębienie fizjologicznej lordozy lędźwiowej. W normalnych warunkach odcinek lędźwiowy kręgosłupa wykazuje fizjologiczne wygięcie do przodu, tworząc lordozę lędźwiową. W warunkach patologicznych lordoza ta jest pogłębiona i wymaga postępowania korekcyjnego. Wielkość i ukształtowanie wygięcia uzależniona jest od takich czynników jak: predyspozycje genetyczne, wiek, budowa ciała, budowy sąsiednich odcinków kręgosłupa, ustawienie miednicy. Sylwetka osoby z plecami wklęsłymi odznacza się zaznaczonym wygięciem lordozy, wypiętym brzuchem oraz uwypuklonymi pośladkami. Nieleczona lordoza może się pogłębiać, zaburzać proporcje sylwetki, a przede wszystkim powodować poważne powikłania jak: przewlekłe bóle krzyża, zaburzenia trawienne, zaparcia, bóle brzucha, zaburzenia menstruacyjne, a także zaburzenia pracy nerek.

Wady kolan i stóp

Koślawe kolana – to wada kończyn dolnych. Występuje ona wówczas, gdy przy złączonych i wyprostowanych kolanach pomiędzy stopami tworzy się odstęp. Koślawe kolana, powodują że kończyny dolne układają się w kształcie litery „ X”. Wada ta częściej występuje u dziewczynek niż u chłopców ze względu na specyficzną budowę miednicy (miednica jest znacznie szersza). Koślawość w głównej mierze obserwuje się u dzieci z obniżonym napięciem mięśniowym. Dziecko z koślawością kolan najczęściej staje w rozkroku, a jego kolana ustawiają się w przeproście. Wpływa to niekorzystnie na obciążenie wewnętrznych brzegów stóp, co prowadzi do płaskostopia. Szpotawość to deformacja przeciwna do koślawości. Szpotawe kolana zniekształcają całe nogi. Mięśnie wewnętrzne strony nóg ulegają skróceniu, natomiast po zewnętrznej stronie ulegają nadmiernemu rozciągnięciu. Kolana szpotawe najczęściej są wynikiem krzywicy ale szpotawość można zaobserwować także u dzieci zdrowych, z nadwagą oraz dzieci które wcześnie zaczęły chodzić.

Wady klatki piersiowej

Najczęściej występujące wady klatki piersiowej to Klatka Kurza i Klatka Lejkowata. Choroby dotykają około pół procenta dzieci w wieku szkolnym, często należą do wad wrodzonych, ale nie ustalono uwarunkowań genetycznych. Przyczyna powstania deformacji pozostaje nieznana. Zwiększoną częstość obserwuje się u dzieci z zespołem Marfana lub po przebytej krzywicy. Może być także spowodowana ściągającymi bliznami po przebytych procesach zapalnych. Gdy wada występuje od urodzenia, wtedy jest następstwem wrodzonego zaburzenia rozwoju przepony lub też nieproporcjonalnego rozrostu chrząstek żebrowych w stosunku do jej pozostałych elementów. Deformacja charakteryzuje się lejkowatym zapadnięciem dolnej części mostka i przylegających odcinków żeber. Wyróżniamy postać symetryczną i niesymetryczną, gdy mostek jest przesunięty na lewo lub prawo od linii środkowej.

Wszystkie prawa zastrzeżone - REHA CLINIC - rehabilitacja Warszawa

realizacja: estinet